Drrr!! Shizaya "Za swoje czyny trzeba ponosić konsekwencje" Rozdział 5

No, więc od czego by tu zacząć...od tego, że was przepraszam, że moje opowiadanie jest dodawane tak rzadko, ale posmucę was jeszcze bardziej i powiem, że chyba się to za szybko nie zmieni, ponieważ gdyż, dzisiaj w szkole znów zasłabłam (tak znów, a na dodatek jutro i tak idę do szkoły-.-) i teraz mama raczej będzie mnie pilnowała, żebym chodziła wcześniej spać, więc nie będę miała, kiedy dodawać rozdziałów, choć i tak postaram się to robić jak najczęściej.

Co jeszcze...? Nie wiem czy jest coś jeszcze, ale jak mi się przypomni to napisze na dole. :P

A nie~!! Już wiem~!! Chciałam wam podziękować za wasze komentarze i za wyrażanie waszej opinij, nawet tej negatywnej. :D Jest bardzo pomocna. :*

Nie przedłużam, dłużej...

Zapraszam~!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rozdział 5

Izaya:

Cóż...może postąpiłem zbyt pochopnie? W sumie, mieszkanko Shizu-chan'a nie jest takie znowu złe. Bardziej przeszkadzał mi sam fakt, że to jego mieszkanie. Za to ładnie w nim pachnie.

O czym ja myślę~?! Że niby miałbym zostać w mieszkaniu tego pierwotniaka i co~? I być na jego łasce~? Choć w sumie to nie taki zły pomysł. Mógłbym mu uprzykrzać, życie i może w końcu, dowiedziałbym się co właściwie u niego robiłem~!

No, ale nie...bo przecież po co, ponarzucać się swojemu największemu wrogowi~? Lepiej wyjść z jego domu i chodzić bez celu po mieście~! Gdyby mnie tylko, tak głowa nie bolała. W ogóle, nie mam siły. Ile ja byłem nieprzytomny~? Zresztą...to i tak nie istotne. Nie pójdę tam teraz i nie powiem mu, że ma się mną opiekować, bo nie wiem co się stało. Po pierwsze, byłoby to niezgodne z moim zachowaniem, po drugie uwłaczałoby mojemu potencjałowi i wyższości inteligencji nad innymi, a po trzecie...to jest Shizu-chan~!! Bestia z Ikebukuro~! On nikomu nie pomoże~! W końcu to przecież potwór. Moja zabawka, która jako jedyna, potrafi mnie zaskoczyć i właśnie dlatego jest taka unikatowa. Nie potrafię przewidzieć jego zachowań. To fascynujące~!
Nawet nie zwróciłem uwagi na to, że wszedłem w jedną z ciemnych uliczek. Świetnie~! Najlepszy informator Ikebukuro, po raz pierwszy w życiu, zgubił się w dzielnicy Japonii, o której wie dosłownie wszystko~!
Cofnąłem się i z powrotem ruszyłem do wyjścia z uliczki, kiedy wpadł mi do głowy pewien pomysł, a mianowicie, naszła mnie ochota, żeby popatrzeć sobie na moich ludzi z większej wysokości. Bez większego namysłu, kilkoma sprawnymi skokami, dostałem się na dach jednego z otaczających mnie budynków. Tak w ogóle, to która jest godzina~?
Uniosłem głowę do góry i popatrzyłem na czyste, błękitne niebo. Gdybym dopiero od niego nie wyszedł, byłby to całkiem dobry dzień na wkurzanie Shizusia. Choć w sumie...to chyba nie robi żadnej różnicy~!
Z powrotem popatrzyłem na przechodniów. Na moich kochanych ludzi, którzy z tej wysokości wyglądali jak małe mrówki. Trochę zakręciło mi się w głowie, ale postanowiłem to zignorować. Czego nie robi się dla widoku swoich ukochanych istot~? O, nawet Shizu-chan jest~! Chwila, co on tutaj robi~? Nie chcecie mi chyba powiedzieć, że poszedł mnie szukać. Nie próbujcie tego mówić, bo i tak wam nie uwierzę~! No, ale skoro tutaj jest, to mogę go chyba troszkę podenerwować, prawda~?
Kilkoma sprawnymi skokami, nadal ignorując ten denerwujący ból głowy, zeskoczyłem po schodach pożarowych do miejsca, w którym stałem kilka minut wcześniej. Szykuj się Shizu-chan~!

Shizuo:
Aż się sam sobie dziwię. Po co polazłem szukać tej wszy? Jeszcze mi mało? Może w końcu miałbym go na trochę z głowy, to nie. Ja musiałem iść i go szukać. Już ja się Shinrze odpłacę. Ma to jak w banku.
Idąc chodnikiem, tak ja szedłem chodnikiem nie goniąc mendy, a wręcz przeciwnie, szukając go i rozglądałem się, czy gdzieś nie mignie mi jego, chociażby ta durna kurtka. Dlaczego on się z nią nigdy nie rozstaje? Nawet jak jest tak gorąco to ma ją na sobie. To jest nie logiczne. (lol o.o Shizuś wielki myśliciel xd dp. Izu)
Rozglądając się, w pewnym momencie, dostrzegłem na jednym z dachów, zarys jakiejś postaci. Cóż...bez problemu można się było domyślić kto to. W końcu, żaden normalny, powtarzam NORMALNY człowiek, nie wchodzi sobie od tak, na dach, żeby sobie postać.
Kolejny raz spojrzałem w miejsce gdzie wcześniej stał, jednak nikogo już tam nie było. Ciekawe.
Nagle, jakby znikąd wyskoczył przede mną kleszcz i szczerzył się do mnie wrednie. Mam chyba deja vu.  (Gomen~! ;-; Nie wiem czy się pisze przez "vi" czy przez "vu" ;-; dp. Izu)
- No, no Shizu-chan~! Czyżbyś się za mną stęsknił~? - wręcz wyśpiewał, tym swoim melodyjnym głosem. To zadziwiające, że on do wszystkiego podchodzi z takim spokojem.
- Zamknij się pchło! - starałem się uspokoić. Dopiero co wybudził się z tygodniowej śpiączki i już próbuje mnie zdenerwować. Czy on naprawdę jest taki lekkomyślny, czy tylko udaje?
- Nie denerwuj się Shizu-chan~! Ja chcę tylko po przyjacielsku porozmawiać, ale jak widzę, twój mózg nie jest na tyle rozwinięty, aby zrozumieć tak przyziemną rzecz, jak to, że chcę porozmawiać~! - jego uśmiech jeszcze bardziej się poszerzył, a ja powoli zacząłem tracić nad sobą kontrolę. Nie obchodzi mnie, że jest osłabiony, czy jakby to tam nazwał Shinra, za takie prowokowanie mnie, zatłukłbym go, nawet gdyby już był umierający.
- IIIzzzzaaayyyaaa-kkuunnn! - wydarłem się na, chyba najbliższą dzielnicę i zacząłem go gonić. Byłem tak wkurzony, że nawet nie zauważyłem, kiedy zaczął uciekać. Dziwne, ale biegł strasznie wolno. Za wolno, jak na niego. I znów deja vu. Co jest do cholery?!

Izaya:
Cóż, powoli dochodzę do wniosku, że naprawdę tego nie przemyślałem. Chyba nie tak trudno się domyślić, że w takim stanie, raczej nie dam rady zwiać Shizusiowi, ale nie...lepiej iść w zaparte. Ciekawe, czym Shinra mnie nafaszerował, że teraz tak wolno myślę~? Mam nadzieję, że to nie będzie na stałe~!
Znów zaczęło kręcić mi się w głowie, a obraz zaczął wirować. (Czy to nie jest to samo? o.o dp. Izu) Zrobiło mi się niedobrze. Strasznie niedobrze. Stanąłem w miejscu i zrobiłem kilka głębokich wdechów, żeby przypadkiem nie zwymiotować ani nie stracić równowagi, bo coś mi się wydaję, że jakby mnie teraz Shizuś złapał to nie byłby już taki "dobroduszny", o ile można powiedzieć, że on jest "dobroduszny". Ciekawe czemu nie widziałem jeszcze, żadnych znaków, automatów, ani skrzynek na listy. Zazwyczaj, po przebiegnięciu takiego dystansu, minęłaby mnie setka tego typu przedmiotów.
Spojrzałem do tyłu. Shizu-chan stał jakieś 10 metrów ode mnie, ze znakiem "STOP" w ręce, który wygiął się pod wpływem nacisku jego dłoni. Cóż za zrządzenie losu. 
Jeszcze chwila i nie wytrzymam~! Przysięgam, że na niego zwymiotuję~!
- Hahahaha~! - roześmiałem się nagle na cały głos, kiedy wyobraziłem sobie reakcję Shizusia, jakbym naprawdę się na niego zrzygał. 
- Z czego się śmiejesz, mendo?! - warknął na mnie... przez co trochę się uspokoiłem. Choć mimo to, uśmiech i tak został na mojej twarzy. Naprawdę...ciekawe jakby zareagował~!
- Z ciebie Shizu-chan~! - krzyknąłem, prostując się, przez co kilku przechodniów dziwnie się na mnie popatrzyło. Nic nie poradzę na to, że lubię zwracać na siebie uwagę. Poza tym, powinni się przyzwyczaić po tym, jak niedawno zdemolowaliśmy z Shizusiem pół miasta. 
- Zobaczysz, że zaraz nie będzie ci do śmiechu! - widziałem jak zamachnął się, tym swoim znakiem, jednak zanim zdążył mnie nim uderzyć, w moją czaszkę uderzyła kolejna fala bólu rozchodząca się po każdej, nawet najmniejszej kostce, przez co nie miałem siły utrzymać się na nogach i po prostu się przewróciłem. Takie przewracanie się nie jest zbyt delikatne i miłe.
Przez wciąż narastający ból głowy, strasznie trudno było mi utrzymać przytomność. Miałem ochotę zamknąć oczy i pójść spać, żeby tylko głowa przestała mnie boleć.
- Hej! Mendo! - usłyszałem gdzieś obok głos Shizu-chan'a. Chyba pierwszy raz w życiu, nie miałem ochoty się z niego nabijać. (Boże~! (czyt. Izaya) Jaka ja jestem nieogarnięta. -.- Taak~! Prawie stracił przytomność, a ja pisze tekst: "Chyba pierwszy raz w życiu, nie miałem ochoty się z niego nabijać" -.- Facking Logic -.- dp. Izu) - Cholera, same z tobą problemy! - WHT~?! Dlaczego powiedział coś takiego~? I dlaczego jeszcze dycham~?!
Poczułem jak ktoś, delikatnie (~?!) podnosi mnie z ziemi i gdzieś niesie. Niemożliwe, żeby to był Shizu-chan. Po prostu nie możliwe~! Przecież to bestia bez uczuć~! Mój potworek~! Więc dlaczego miałby mi pomagać~? Oi, Shizu-chan, co się z tobą stało~?
Czułem jak powoli odpływam. Zawroty głowy trochę minęły, ale nadal bolała mnie głowa i miałem wrażenie, że za chwilę, biała koszula i kamizelka Shizusia, nie będą już takie czyste, jak do tej pory, a on raczej nie będzie zadowolony z tego, że zniszczyłem kolejny strój od jego kochanego braciszka.
"Skoro do tej pory, żyję, to chyba nie ma mnie zamiaru zabić, prawda~? Czyli mogę się trochę przespać~!" - pomyślałem i mimowolnie zamknąłem oczy. Naszą zabawę musimy przełożyć na kiedy indziej Shizu-chan~!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No, więc...czy tylko mi się wydaje, że spaprałam ten rozdział~? :/ Dziwnie mi to wyszło. ;-;
No, ale to już zostawiam waszej opinij~! Nie bójcie się mnie krytykować. ^.^ Jestę okropna, wię. :*
Pozdrawiam~!